vrijdag 21 februari 2014

Verwerkingsopdracht 3: Why I Love This Book

Geboren om te versterven


De Uitvreter is een boek van Nescio. De hoofdpersoon in dit boek is Japi. Het verhaal wordt verteld door Koekebakker, de ik-persoon. Japi wordt vrienden met de Amsterdamse schilder Bavink, wanneer ze samen op de pont naar Zijpe zitten. Bavink raakt geïnteresseerd in het niets doen en het ‘versterven’ van Japi.  Japi en Bavink gaan samen naar Amsterdam, waar Japi Bavinks vriend, Koekebakker, en Koekebakkers vriend ,Hoyer, ontmoet. Japi blijft lang in Amsterdam. Hij leeft op kosten van Bavink en Koekebakker. Soms gaat hij even naar andere steden en landen, maar hij komt altijd weer terug. Na een paar jaar  gaat hij toch werken, omdat zijn vader dat wil. Hij solliciteert bij een paar bedrijven. Uiteindelijk krijgt hij een baan. In de periode van het solliciteren wordt hij verliefd op de Franse Jeanne. Maar Jeanne raakt ziek en heeft nog maar kort te leven. Japi werkt harder dan ooit, maar hij krijgt er genoeg van en stopt er weer mee. Jeanne komt te overlijden en Japi pleegt zelfmoord.                                   Ik vind dat dit boek een bestseller is.                                                                                 De hoofdpersoon, Japi, is een buitengewoon persoon. Zijn doel is om helemaal niets te doen en niet te tobben. Hij weet dat dit niet helemaal lukt, omdat hij moet eten en moet slapen en omdat hij ‘versterft’.  Dit is zeker anders dan in deze tijd. In deze tijd is iedereen altijd met van alles bezig, als de mensen niet met hun werk bezig zijn, zijn ze wel weer druk op bijvoorbeeld social media. Japi zijn ideaal is om niets te doen. Niet iedereen in zijn omgeving is het met dit ideaal eens. Daardoor zijn er ook conflicten in het boek. Er zijn niet echte ruzies, maar wel wrijvingen. Bijvoorbeeld tussen Japi en zijn vader. Zijn vader vindt het helemaal niets dat Japi niks doet. Hij wil dat Japi gaat werken en doet wat anderen doen.                                           De hoofdpersoon, Japi, maakt tijdens het verhaal ook veranderingen door. Eerst is hij een echte uitvreter, hij doet niks en leeft op andermans kosten. Maar door de wrijvingen tussen Japi en zijn vader gaat hij toch werken. Zijn vrienden gaan zich dan zorgen maken, omdat ze Japi nog nooit hebben zien werken. Op het laatst stopt hij weer met werken, maar een echte uitvreter wordt hij nooit meer. Ik had die verandering, dat Japi zou gaan werken, niet verwacht. Het leek hem niet echt uit te maken wat anderen van hem vonden. Dit is blijkbaar niet waar, want hij is gaan werken, omdat dat van zijn vader moest. Ook had ik niet gedacht dat hij zelfmoord zou gaan plegen, omdat het leek alsof hij gelukkig was met zijn leven.                   Alle locaties die in het boek voorkomen, worden goed omschreven. De meeste plaatsen zijn bekend. Niet alleen de locatie wordt goed beschreven, maar ook andere dingen worden omschreven, zoals kleding, interieur en sfeer.                                                                        Ik ben echt van Japi gaan houden. Je krijgt heel veel sympathie voor hem, omdat hij heel ontspannen zijn leven lijkt te leiden.                                                                                 Het boek ‘De Uitvreter’ is een oud boek. De eerste druk werd uitgegeven in 1918. Dit zie je wel terug. Het boek bevat veel Oudnederlandse woorden. Ondanks dat leest het boek makkelijk weg. Dit boek bevat bijna alle punten die een bestseller zou moeten bevatten. Daarom weet ik zo goed als zeker dat dit boek een bestseller is. 

3 opmerkingen:

  1. Hallo Cato,

    Het doet mij deugt dat jongeren een boek als 'De uitvreter' nog zo waarderen kunnen. Het verhaal verscheen in 1911 voor het eerst in de tijdschrift 'De Gids' onder het pseudoniem 'Nescio' waarachter de schrijver Grönlo schuilging. Toen het boek later uitkwam, werd het slecht verkocht, pas jaren later is het boek echt gaan 'lopen'. De eerste zin van het boek behoort tot de meest bekende zinnen uit de Nederlandse literatuur. 'Behalve den man die de Sarphatistraat de mooiste plek van Europa vond, heb ik nooit een wonderlijker kerel gekend dan den uitvreter.'
    Eenzelfde schrijfstijl vind je ook bij de Vlaming W. Elsschot. Ik lees dat je 'De uitvreter' gewaardeerd hebt en ik wijs je graag op het boek 'Lijmen / Het been' van Elsschot, omdat ik vermoed dat je dit ook waarderen zult.

    Vriendelijke groet,

    T. Philipsen



    Er zijn niet echte ruzies, maar wel wrijvingen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

      Verwijderen
    2. Hallo Cato,

      Ik citeer een zin uit je tekst, maar verzuim te vermelden wat hiervan de reden is. 'Er zijn niet echte ruzies, maar wel wrijvingen' is een mooie formulering. Wrijvingen zijn vaak interessanter dan openlijke ruzies omdat wrijvingen in het algemeen een lang leven beschoren zijn en tot allerhande misverstanden kunnen leiden.

      T. Philipsen

      Verwijderen